گیوه، جوراب، پاپوش تفاوت ها و شباهت ها

گیوه، جوراب و پاپوش همه نوعی پوشینه مخصوص برای پوشاندن پاها هستند که توسط انسان استفاده می شوند. جوراب ها رایج تر از گیوه و پاپوش هستند. با اینکه هر سه این موارد کاربرد تقریبا یکسانی دارند اما در کنار شباهت ها، تفاوت هایی نیز با یکدیگر دارند که باعث تمایزشان می شود. در ادامه پس از معرفی جوراب، گیوه و پاپوش به شرح کلی شباهت و تفاوت آنها با هم می پردازیم :

جوراب

جوراب ها پوشش هایی بافته شده از نخ، نایلون یا کاموا و پشم هستند که برای پوشاندن پاها استفاده می شوند. پیدایش اولین جورابهای به یونان برمی‌گردد. کهن ترین جوراب نیز مربوط به 300 سال پس از میلاد و متعلق به مصر است. جوراب را در ابتدا کارگر ها و برده ها برای سالم ماندن پاها هنگام کار های سخ و طاقت فرسا به پا می کردند. بعد ها استفاده از جوراب گسترش یافت و خانم ها و آقایان از جوراب های مخصوص ساق بلند که اغلب از جنس ابریشم بودند استفاده نی کردند . امروز جوراب عضو اصلی در اجزای پوشش هر فرد است. جورابها انواع مختلفی دارند. جنس جوراب ها نیز با متفاوت است. جوراب ها اغلب توسط ماشین های صنعتی جوراب بافی بافته می شود. قسمت ساق جوراب نوعی بافت کشی دار که باعث ایستایی جوراب در پا می شود. جوراب را از نخ های پشمی، نایلونی، ابریشمی، اکریلیک و لاکرا می بافند . برخی جوراب ها ضخیم و برخی نازک هستند. بلندی جورابها نیز با هم متفاوت است برای از جوراب ها ساق بلندی دارند و برخی دیگر کوتاه یا به اصطلاح مچی هستند. جوراب های زنانه اغلب تنوع بیشتری نسبت به انواع مردانه دارند. امروزه جوراب ها را در طرح های مختلف می پوشند. از جمله فواید پوشیدن جوراب محافظت از پا، گرم نگهداشتن پا، احساس راحتی هنگام کفش پوشیدن، جلوگیری از عرق کردن پاها، در امان ماندن از آسیب های محیطی و جلوگیری از خشکی و ترک پا می باشد. جوراب قابل شست و شو بوده و میتوان آن را به صورت طولانی مدت استفاده کرد.

گیوه

گیوه نوعی کفش سبک و پاپوش مانند است که با دست بافته می شود. گیوه در اغلب شهر و روستای های ایران توسط، مردان و زنان استفاده می شود. گیوه نوعی کفش تابستانی خنک، بادوام و سبک است. جنس گیوه ها معمولا از جنس نخ قالی و ابریشم بوده و کف آنها نیز پارچه ای، پلاستیکی یا چرمی است. گیوه ها انواع مختلفی دارند که با توجه به نوع بافت، طرح و جنس نخ و زیره به کار رفته در ساخت آنها تقسیم بندی می شوند. گیوه در مناطق کوهستانی و روستایی به دلیل بالا بودن میزان تحرک و فعالیت نوعی کفش ارزان قیمت، سبک و خنک است که علاوه بر ایجاد احساس راحتی از پا نیز مراقبت می کند، همچنین تهیه آن آسان است، چون بیشتر توسط خانم های روستایی با استفاده از نخ های از جنس ابریشم و پنبه بافته می شود.
گیوه را جز آثار و صنایع دستی دسته بندی می کنند. گیوه را با استفاده از نوعی سوزن خاص که جوالدوز نامیده می شود، می بافند. گیوه قدمت طولانی دارد و تاریخچه آن به دوران صفویه بر می گردد. گیوه کفش مناسب برای طبقه متوسط و ضعیف جامعه بوده است. گیوه دارای منافذ بازی است باعث رد و بدل شدن هوا با محیط بیرون می شود، بنابراین از ایجاد بوی بد پا نیز جلوگیری می کند. گیوه قابل شستشو است و معمولا سفید رنگ می باشد. گیوه لنگه چپ یا راست ندارد و می توان یک لنگه آن را هم برای پای چپ و هم پای راست استفاده کرد.

پاپوش

پاپوش نوعی پوشینه پا است و در دسته جورابهای قرار می گیرد. پاپوش نوعی جوراب ضخیم است که می توان آن را برای گرم نگهداشتن پا و به جای دمپایی رو فرشی مورد استفاده قرار داد. پاپوش ها معمولا بافته می شوند و از جنس پشم و کاموا یا نخی هستند. برخی از پاپوش ها نیز از نوعی پارچه های ضخیم و طرح دار دوخته می شوند. پاگوش برای استفاده در منزل مناسب است و نمی توان آن را بیرون از خانه استفاده کرد. پاپوش ها رنگ و طرح های بسیار متفاوت و زیبایی دارند و اغلب توسط خانم ها استفاده می شوند. پاپوش به نوعی باعث زیبایی استایل می شود و نوعی پوشش تزئینی است . پاپوش باعث گرم ماندن پا ها، جایگزین دمپایی روفرشی، بهبود گردش خون و… می شود. پاپوش ها بسیار نرم و راحت هستند. با این همه معایبی نیز دارند و باعث تعریق پا می شوند،ممکن است در سطح خارجی آنها کرک ایجاد شود و امکان استفاده در خارج از منزل را ندارند.

شباهت جوراب، پاپوش و گیوه

جوراب، پاپوش و گیوه با اینکه پوشینه هایی کاملا جدا و متفاوت از هم هستند، با این وجود شباهت هایی نیز با هم دارند. از جمله شباهت آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :

-هر سه نوعی پوشش برای پا ها هستند.
-جوراب، پاپوش و گیوه نوعی وسیله محافظتی از پا هستند که باعث دوری از آسیب به پا ها می شوند.
-جوراب، پاپوش و گیوه به گرم ماندن پا ها کمک می کنند.
– هم جوراب، هم پاپوش و هم گیوه راهی برای تمیز ماندن پا ها از آلودگی ها و گرد و غبار می شود.

تفاوت جوراب، پاپوش و گیوه

با وجود اینکه جوراب، پاپوش و گیوه هر سه برای محافظت از پا ها مورد استفاده قرار می گیرند، ولی تفاوت هایی با هم دارند که در ادامه به شرح این تفاوت ها می پردازیم :
-گیوه نوعی کفش سنتی است، در حالی که جوراب و پاپوش برای استفاده در منزل مناسب اند و نمی توانند جایگزین کفش باشند.
-گیوه نقش موثری در خنک ماندن پاها در فصل تابستان دارند، اما جوراب و پاپوش، پاها را گرم نگه می دارند.
-برخی جوراب ها کف پا و ساق ها را نیز می پوشانند، اما گیوه و پاپوش برای پوشاندن پاها تا مچ مناسب اند.
-گیوه ها در خارج از منزل قابل استفاده اند، جوراب را نیز می توان با کفش پوشید. اما پاپوش مختص خانه است و نمی تواند در بیرون از خانه مورد استفاده قرار گیرد.
-پاپوش ضخیم تر از جوراب و گیوه است و اغلب برای فصول سرد سال مناسب می باشد.
-گیوه و پاپوش های سنتی معمولا با دست بافته می شود اما بیشتر جورابها با استفاده از ماشین های جوراب بافی بافته می شوند.

سخن پایانی

جوراب، پاپوش و گیوه نوعی پوشش برای پاها هستند که هر کدام ویژگی ها و کاربرد های خاص خود دارند. جوراب و پاپوش هم خانواده هستند و گیوه در دسته کفش های سنتی ایرانی قرار می گیرد که با دست بافته می شود. جورابها و پاپوش ها نمی توانند جایگزین کفش شوند، اما گیوه به عنوان کفش در محیط بیرون از خانه و حتی کوهستان ها و مناطق صعب العبور می تواند استفاده شود. گیوه ای که کف چرمی دارد بهترین نوع گیوه است. جوراب ها انواع و اقسام مختلفی دارند و برای فصل سرد و گرم سال مناسب اند. پاپوش ها اغلب ضخیم تر جوراب اند و در فصل های سرد برای گرم نگهداشتن پاها مناسب اند.