Menu
42,000 تومان
بذر یونجه نوعی دانه است که از یونجه به دست می آید و وجود آن برای پرورش مزرعه های یونجه ضروری است، این بذر که اهمیت زیادی در بازار فروش دارد انواع مختلفی نیز دارد و متناسب با شرایط آب و هوایی می توان آن را انتخاب کرد، در ادامه به بررسی دقیق تر این بذر و نوع کشت آن می پردازیم.
یونجه که با نام علمی Medicago sativa شناخته می شود، نام گیاهی چند ساله است که در تیره باقلاییان قرار می گیرد، این گیاه معمولا در آب و هوای معتدل کشت می شود، در اکثر نقاط جهان استفاده می شود و در بسیاری از مناطق معتدل آسیا و شمال آفریقا به شکل خودرو می روید، این گیاه که ارتفاعش تا یک متر هم می رسد انواع گوناگونی دارد، این گیاه به سادگی از طریق بذر تکثیر می شود، در مناطقی که شرایط اقلیمی مناسب باشد می توان دیم یونجه را نیز کاشت.
این گیاه که در همه جای دنیا شناخته شده است حدود پنج قرن قبل از میلاد مسیخ از ایران به یونان برده شد و در قرن هفتم بعد از میلاد وارد اروپا شد، در ایران این گیاه در مناطق مرکزی و جنوبی بیشتر کشت می شود و به دلیل علاقه ای که زنبور عسل به گل یونجه دارد قابل توجه است.
این دانه ها انواع مختلفی دارند که معمولا بر اساس محیط مورد نیازشان نام گذاری می شوند، در ایران به دو نوع خارجی و محلی تقسیم بندی می شوند، برای مثال اگر برای منطقه سردسیر می خواهید بذر تهیه کنید باید سراغ گیاهی بروید که تحمل سرمای آن زیاد است مانند قره یونجه و یا یونجه همدانی که مقاومت بیشتری دارند، مناسب با محیط خود می توانید به سادگی یونجه مناسب را تشخیص دهید.
از جمله یونجه های ایرانی می توان به یونجه همدانی، قره یونجه، یونجه بمی، یزدی، مهاجرانی، بغدادی، قره یونجه خورونده، هراتی، افغانی، قامنین و دشته ای و نیک شهری اشاره کرد.
از یونجه های خارجی هم می توان به موآپا، سکوئل، سی ریور، سونورا، رنجر، کانادایی، هاردیگان، ترکستانی و سی یو اف 101 اشاره کرد.
یونجه گیاهی است که برای دام و بخصوص اسب یا خرگوش استفاده می شود و به همین جهت مصرف آن توسط انسان شاید بعید به نظر برسد، این گیاه به عنوان مکمل غذایی می تواند بسیاری از نیاز ها را برطرف کند.
این گیاه تاثیر زیادی در کاهش مشکلات مربوط به مثانه، کلیه و پروستات دارد و می تواند به افزایش جریان ادرار کمک کند، علاوه بر این تاثیر زیادی در درمان روماتوئید، دیابت، ناراحتی معده و اختلال خون ریزی خاصی به نام پورپورای ترومبوسیتوپنیک دارد.
این گیاه معمولا در دو فصل پاییز و بهار کاشته می شود، کاشت پاییزی آن در زمان شهریور صورت می گیرد که البته باز هم به آب و هوای منطقه بستگی دارد و ممکن است در برخی شهرها در اوایل شهریور صورت گیرد و در برخی در اواخر آن.
کاشت بهاری گیاه یونجه معمولا از نیمه دوم اردیبهشت شروع می شود و باز هم به آب و هوا بستگی دارد، عمق کاشتن بذرهای آن در خاک های مختلف فرق می کند، هر قدر خاک رسی تر و سنگین تر باشد در عمق کمتر و هر قدر خاک سبک تر و شنی تر باشد در عمق بیشتری کاشته می شود.
این گیاه بسته به این که چقدر تبخیر و تعرق دارد و حاصل خیزی خاکش چطور است، از چ نوع یونجه ای است و در چه آب و هوایی قرار دارد میزان آب مورد نیازش دچار تغییر می شود و به همین جهت به طور دقیق نمی توان گفت که چه میزان آب لازم دارد، برای آب دادن به این گیاه از روش های مختلفی می توان استفاده کرد، از غرقابی، ردیفی یا نشتی، بارانی و زیرزمینی.
البته برای اینکه بذرها جابجا نشوند و در زیر خاک دچار مشکل نشوند بهتر است در ابتدا آن ها را با آب پاش آبیاری کنید، بعد از جوانه زدن معمولا هر 7 تا 12 روز به این گیاه آب می دهند.
ترکیب خاک لومی، شنی یا رسی با زهکشی مناسب و ترکیب شده با کود حیوانی پوسیده می تواند به افزایش رشد بذر کمک کند، این مواد را بهتر است که تا عمق 25 تا 30 سانتی متری شخم زده و آماده کنید.
بهترین دما دمای 15 تا 30 درجه است، البته این بسته به نوع یونجه و منطقه جغرافیایی متفاوت است، معمولا می توان با مشورتی ساده نوع بذر مورد نیاز برای منطقه آب و هوایی خود را تشخیص داد.
برای این که محصولات شما کمیت و کیفیت خوبی داشته باشند بهتر است آن ها را در ردیف هایی که 20 تا 50 سانتی متر با هم فاصله دارند و در یک تا دو سانتی متری خاک دفن کنید.
درمورد زمان برداشت باید توجه کرد که اگر این اتفاق دیر بیفتد می تواند باعث کاهش کیفیت یونجه شود، البته برداشت زود هنگام هم عمر و کیفیت گیاه را پایین خواهد آورد، یونجه به طور کلی ممکن است در طول چند نوبت برداشت شود که به آن ها چین می گویند.
چین ها زمان های خاص خود را دارند، چین اول زمانی اتفاق می افتد که 50 تا 75 درصد مزرعه به گل نشسته باشد، در چین های بعدی این عدد کمتر می شود، و مثلا وقتی که ده درصد مزرعه گل داشته باشد دیگر زمان برداشت است.
زمانی که می خواهید یونجه ها را برداشت کنید باید به این نکته توجه کنید که بهتر است در زمان برداشت آن را از ده سانتی متری خاک بردارید، در غیر این صورت به اندام های گیاه که مسئول تولید کردن ریشه و ساقه و برگ برای چین بعدی هستند آسیب وارد می شود، به عبارتی نقطه ترمیم یا دترمیناسیون مشکل دار می شود.
روش دیگری که برای کاشتن دانه های این گیاه به کار می رود این است که دانه ها را در ظرف های مخصوص کاشت بذر می کارند، بعد از آماده کردن ظروف در کف آن ها چند عدد سوراخ ایجاد می کنند و لایه ای نازک از سنگ ریزه ها می ریزند، بعد از این کار که زهکشی خاک را مناسب می کند از خاک مناسب نیز برای کاشتن استفاده می کنند و در گلدان می ریزند، توجه کنید که این کار را می توانید همچون روش مستقیم که در باغ کاشته می شود انجام دهید اما تنها فرقش این است که از گلدان و محیطی بسته استفاده می کنید.
برای کاشتن این گیاه باید توجه کرد که بذرها با فاصله مناسب و یکنواخت پاشیده شوند، البته این فاصله به هدف تولید یونجه هم بستگی دارد، اگر برای علوفه باشد یا تولید بذر نوع کشت متفاوت خواهد بود.
این گیاه هم در نور مستقیم خورشید و هم در سایه قابلیت رشد دارد.
استفاده از کود دامی پوسیده و پتاس رایج است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.