بلیله نام نوعی درخت است که از خانواده گاروم‌زنگیان به حساب می آید و برگ ریز و بزرگ است، این درخت که علوفه خوبی برای گاو هم هست، میوه های این درخت نیز که با نام بلیله شناخته می شوند درواقع اهمیت زیادی در طب سنتی دارند و در اینجا منظور ما از بلیله میوه های آن است، این میوه ها لطیف کننده، مقوی معده، قابض، اشتها آور، مسهل، رفع کننده رطوبت و بخارات معده و از بین برنده سردرد و بواسیر هستند.
این درخت بیشتر در دشت ها و تپه های پست در جنوب و جنوب شرقی آسیا رشد می کند و به عنوان درخت کنار خیابان نیز قابل رویت است، خاستگاه اصلی آن را جنگل های مرطوب هند دانسته اند.
ارتفاع این درخت تا ۲۰ متر می رسد و ساقه هایی ضخیم دارد، برگ های این درخت تا حدود ۱۵ سانتی متر رشد می کنند و به سمت انتهای شاخه پر برگ هستند، برگ های آن عریض تر از برگ انبه هستند، میوه این درخت کمی دراز، تخم مرغی و سر آن باریک است، پوستش زرد غباری و نازک تر از پوست هلیله است، میوه آن دارای ترکیبات شیمیایی کلوکوز، آلاجیک اسید، ۱۷ در صد تانن و کالیک اسید است.
این گیاه در طب سنتی با نام های بلیلج و باهرا خوانده می شود و نام هندی آن آنوله و آملج است.
ضد تب
ضد سرفه و مخدر
رفع حالات صفراوی
ضد سردرد
دباغی کننده معده
اشتها آور
درمان سوءهاضمه
تقویت کننده معده
درمان یبوست
درمان بواسیر
بهبود بینایی
مفید برای بیماری های روده مستقیم و مقعد
قطع کننده آب دهان جاری
نارس آن مسهل و رسیده اش قابض است
توجه:
این گیاه برای اعضای بخش های پایینی بدن مضر شناخته می شود و نباید زیاد مصرف شود.
طبع این گیاه کمی سرد و خشک است.
مصلح این گیاه عسل و شکر است و توصیه می شود با این مواد آن را استفاده کنید.
